دیروز توی یه مهمونی بودم و یه دوستی حرفی زد عمیق و من تا امروز بهش فکر کردم ؛

چند وقت پیش به سفری رفته بود در کشور هند و خیلی براش جالب بوده که مردم هند

با اینکه انقدر فقیر هستن چرا احساس بدبختی نمیکنن ؛ دست به کار میشه و یه تحقیقی

میکنه و با چندیدن نفر صحبت میکنه و به این نتیجه میرسه که اونها چون به تناسخ اعتقاد دارن

و میگنن اگر ما امروز سختی بکشیم در زندگی آیندمون که در بدن یه حیوون یا آدم دیگه هست

ممکنه خوشبخت بشیم / پس غم و غصه نمیخوردن ... ناگهان به دیدگاه خودمون در اسلام

رجوع کردم و دیدم اگر ماهم واقعا به آخرت و دنیای بعد از مرگ اعتقاد داشته باشیم قطعا باید

همین دید رو نسبت به مشکلات زندگیمون داشته باشیم تازه این در حالیه که ما کتاب خدا

یعنی قرآن رو داریم و صراحتاً میتونیم به آن رجوع کنیم ولی یه فردی که به تناسخ اعتقاد داره

همچین کتابی در دست نداره !! و یه سوال چرا ما خیلی کم با این دید به دینمون نگاه میکنیم ؟؟؟ &&&